Dr hab. Monika Krajewska-Wędzina urodziła się w 1980 r. w Lublinie.  Jest absolwentką kierunku Medycyna Weterynaryjna na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej w Lublinie, którą ukończyła w kwietniu 2005 r. Od tego samego roku została zatrudniona w Zakładzie Mikrobiologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach. Instytut zapewnił jej solidną bazę mikrobiologiczną, szczególnie w zakresie diagnostyki prątków rodzaju Mycobacterium. W kwietniu 2012 r. skończyła specjalizację z zakresu „Weterynaryjnej Diagnostyki Laboratoryjnej” a w czerwcu tego samego roku zdobyła tytuł Diagnosty Laboratoryjnego kończąc 2-letnie podyplomowe studia na kierunku Analityka Medyczna na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. W tym samym roku została również stypendystką w ramach projektu „Stypendia Naukowe dla Doktorantów II” pod patronatem Urzędu Marszałkowskiego. W grudniu 2015 r. obroniła swoją dysertację „Charakterystyka szczepów Mycobacterium bovis izolowanych od zwierząt w Polsce”. W 2022 r. dr  Monika Krajewska-Wędzina dostała nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi za osiągnięcia w zakresie wdrażania postępu w rolnictwie, rozwoju wsi i rynkach rolnych za innowacyjne testy serologicznych do wykrywania gruźlicy u alpak jako element weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego. W tym samym roku Pani doktor dostała odznakę zasłużonej dla Polskiego Związku Hodowców Alpak. W marcu 2023 r. Rada Naukowa Państwowego Instytutu Weterynaryjnego W Puławach nadała dr Monice Krajewskiej – Wędzinie stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauki weterynaryjne dyscyplinie weterynaria. Osiągnięciem naukowym był jednotematyczny cykl publikacji pod wspólnym tytułem „Gruźlica bydlęca u gatunków innych niż bydło – diagnostyka i terapia”. W tym samym roku dr hab. Monika Krajewska-Wędzina rozpoczęła pracę na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie, na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej w Katedrze Przedklinicznych Nauk Weterynaryjnych w  Zakładzie Mikrobiologii.

Badania prowadzone przez Panią Profesor pozwoliły jej jako autorowi i współautorowi na opublikowanie m.in. 55 publikacji w czasopismach z listy JCR i 50 publikacji w czasopismach popularno-naukowych wspierając swoimi wynikami pracę lekarzy weterynarii w terenie.