Celem badań była ocena udziału wybranych polskich i zagranicznych odmian Lolium perenne L. w runi łąki pobagiennej oraz ich odporności na niekorzystne warunki hydrotermiczne. Badania przeprowadzono w latach 1999–2003 na kompleksie siedliska pobagiennego (gleba torfowo-murszowa Mt II) w Sosnowicy, w dolinie rzeki Piwonii. W badaniach oceniano udział 18 odmian L. perenne, różniących się poliploidalnością i pochodzeniem, które wysiano w mieszankach z Phleum pratense L. i Trifolium repens L. Istotnie największym średnim udziałem w runi łaki pobagiennej charakteryzowały się odmiany Fanda (47,2%), Napoleon (46,2%) i Husky (46,1%), a istotnie najmniejszym Barezane (28,6%) i Hercules (30,3%). Do grupy odmian odpornych na niedobór wody w glebie torfowo-murszowej w okresie letnim należą: Barezane, Heraut, Tivoli, Arka, Hercules i Fanda. Najbardziej odpornymi odmianami na niskie temperatury okresu zimowego okazały się Barylou, Husky i Baristra.