Celem pracy było określenie wpływu dodatku żurawiny oraz prędkości ob-
rotowej ślimaka na wydajność, energochłonność procesu ekstruzji, a także gęstość w sta-
nie usypowym i wskaźnik zdolności żelowania błyskawicznych kleików kukurydzianych.
Pomiar wydajności procesu ekstruzji prowadzono poprzez określenie masy ekstrudatu
uzyskanego w określonym czasie. Energochłonność procesu wyznaczano, wykorzystując
wskaźnik jednostkowego zapotrzebowania energii mechanicznej (SME). Gęstość w sta-
nie usypowym określono jako stosunek luźno usypanego ekstrudatu do zajmowanej przez
niego objętości. Wskaźnik objętościowy żelowania wyznaczono jako stosunek objętości
powstałego żelu do objętości suchej próby. Opierając się na wynikach przeprowadzonych
badań stwierdzono, że czynnikiem w większym stopniu wpływającym na wydajność i ener-
gochłonność procesu oraz gęstość w stanie usypowym była zmienna prędkość obrotowa
ślimaka stosowana podczas wytwarzania kleików kukurydziano-żurawinowych. Wraz ze
zwiększeniem prędkości obrotowej ślimaka wzrastała energochłonność i wydajność proce-
su ekstruzji oraz zmniejszała się gęstość w stanie usypowym ekstrudatów. Dodatek żurawi-
ny w większym stopniu niż zmienna prędkość ślimaka wpływał na wskaźnik objętościowy
żelowania, wraz ze zwiększeniem ilości dodatku wzrastała wartość tego wskaźnika.