Celem opracowania jest przedstawienie wyników dotychczasowych badań użytkowości tucznej, wartości rzeźnej oraz jakości mięsa krajowych świń ras rodzimych. Świnie rasy puławskiej, złotnickiej białej i pstrej odznaczają się mniejszą mięsnością (przeciętnie o10,53%) w porównaniu zpozostałymirasamikrajowymi–polskąbiałązwisłouchą(pbz) iwielkąbiałąpolską(wbp). Tusze świń rasy złotnickiej pstrej i złotnickiej białej uzyskują klasę jakości handlowej R, przy średniej mięsności odpowiednio 45,40 i 46,33%, a rasy puławskiej –klasę U,zprzeciętną mięsnością 50,56%. Z kolei tusze świń rasy pbz i wpb uzyskują klasę E, ośredniejmięsności 58,82%. Średnia zawartość tłuszczu śródmięśniowego w mięsie ras rodzi-mych wynosi 2,51% i jest wyższa o 1,00 p.p. w porównaniu ztucznikamirasy pbz i wbp. Przekła-da się to na większą wartość energetyczną mięsa ras rodzimych, jak również wyższy wskaźnik wartości odżywczej (NQI) dla tłuszczu. Mięso świń ras rodzimych w porównaniu zkrajowymirasamibiałymicharakteryzuje się ciemniejszą barwą. Zaletą tego surowca jest również znacznie mniejszy wyciek naturalny oraz termiczny, co zmniejsza straty podczas procesów przetwórczych. Reasumując, należy stwierdzić, iż pomimo stwierdzonych różnic dotyczących zarówno wartości rzeźnej tusz, jak i właściwości fizykochemicznych surowcapozyskiwanego od tuczników ras krajowych ich mięso odznacza się relatywnie wysokąjakością. Wieprzowina ze świń ras rodzi-mych stanowi doskonałe mięso kulinarne, co wynika z optymalnej zawartości tłuszczu śródmię-śniowego i jednocześnie znacznego udziału białka.