Otyłość to choroba przewlekła, której występowanie zwiększa się coraz bardziej, WHO szacuje udział w populacji ponad 1 miliarda otyłych ludzi, w tym 650 milionów dorosłych, 340 milionów nastolatków i 39 milionów dzieci. Prawdopodobnie do roku 2025 osób z konsekwencjami zdrowotnymi na tle otyłości będzie około 167 milionów. Nadmierna masa ciała jest przyczyną wielu chorób cywilizacyjnych, w tym: cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii, chorób sercowo-naczyniowych, chorób układu krążenia, obturacyjnego bezdechu sennego, astmy, zapalenia kości i stawów oraz nowotworów. W procesie odchudzania zwykle stosuje się dietę redukcyjną oraz ćwiczenia fizyczne, jednakże często takie zalecenia nie przynoszą oczekiwanego skutku. Z tego względu w poniższej pracy skupiono się na innym podejściu – obejmującym NEAT (ang. non-exercise activity thermogenesis – termogeneza w aktywności pozawysiłkowej). Ten skrót odnosi się do spontanicznej aktywności ruchowej, która obejmuje: leżenie, stanie, chodzenie, spontaniczny skurcz mięśni, wiercenie się, zmianę pozycji przy pracy, wchodzenie po schodach, sprzątanie, śpiewanie i inne czynności życia codziennego. Ten przegląd ma na celu protegowanie NEAT jako nowej koncepcji zwiększania wydatku energetycznego i wspomagania walki z otyłością. W pracy posłużono się literaturą uzyskaną z wyszukiwarki PubMed z następującymi hasłami: NEAT, obesity, non-exercise activity thermogenesis. Z przeprowadzonej analizy wynika, że osoby otyłe częściej prowadzą siedzący tryb życia, natomiast osoby szczupłe mniej czasu spędzają w pozycji siedzącej. Osoby z nadmierną masą ciała mogą stracić nawet 18 kg rocznie przy niskim koszcie energetycznym, gdyby przyjęły nawyki osób z wagą normatywną. Te wyniki sugerują uzyskiwanie większych korzyści z przykładania wagi do spontanicznej aktywności fizycznej przy jednoczesnym ograniczeniu nacisku psychicznego wywieranego przez stosowanie ścisłych diet czy przez wymuszoną regularną aktywność fizyczną.