Z uwagi na szczątkowe informacje na temat wykorzystania biowęgla jako dodatku paszowego w diecie świń podjęto badania, w których oceniono jego wpływ na jakość dwóch mięśni szkie- letowych tuczników mieszańców. Wyróżniono grupę kontrolną (K), która otrzymywała wy- łącznie paszę standardową oraz trzy grupy doświadczalne, które otrzymywały paszę standar- dową wraz ze zwiększającym się udziałem sorbentu, odpowiednio: D1 0,25%, D2 0,5% i D3 0,75%. W tkance mięśniowej tuczników oznaczono podstawowy skład chemiczny, profil kwa- sów tłuszczowych, tłuszczu śródmięśniowego oraz fizykochemiczne parametry technologiczne (m.in. pH, barwa, wodochłonność, siła cięcia, stabilność oksydacyjna). Pomimo występowa- nia istotnych różnic pomiędzy porównywanymi grupami zwierząt, należy stwierdzić, że zwięk- szający się w dawce dodatek biowęgla nie wpływał w ukierunkowany sposób na oceniane właściwości mięsa wieprzowego. Potwierdzono, że stosowanie biowęgla jako dodatku w diecie świń w zakresie od 0,25 do 0,75% w dawce pokarmowej nie oddziałuje negatywnie na podstawowy skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne i profil kwasów tłuszczowych ocenianych mięśni szkieletowych. Tym samym jego zastosowanie nie ogranicza wykorzystania takiego surowca do produkcji mięsa kulinarnego lub przetwarzania go na wędliny. Pewne ograniczenie może wynikać zaobserwowanego faktu zmniejszenia ilości tłuszczu śródmię- śniowego, co może niekorzystnie wpływać na brak wykształcania właściwych cech sensorycz- nych mięsa, co jednak wymaga weryfikacji w kolejnych badaniach.